4 Μαΐ 2009

Παρακμή μιας κοινωνίας, που δε θέλει να θυμάται θυσίες


Καλό Μήνα και καλή μας εβδομάδα, ωρέ.. (συν) Έλληνες! Όλα καλά φαντάζομαι.., μετά το τριήμερο και το... πιάσιμο του Μαϊ..! Αν λάβουμε υπόψη και.. την ολόφρεσκη Εθνική μας επιτυχία (ακόμη μία.. ανάμεσα σ' αμέτρητες, τα τελευταία χρόνια), λίγο απέχουμε φοβάμαι, απ' το... πλατύσκαλο της απόλυτης Ευτυχίας. Αν "δε", δε μας απασχολούσε και τ' αποτέλεσμα, της αποψινής ψηφοφορίας στη Βουλή (τι διάλοοο..., ενεργοί πολίτες είμαστε), τότε.. δεν θα υπήρχαν λέξεις, για να περιγαφεί η... ευδαιμωνία μας, ως σύγχρονης Ευρωπαϊκής κοινωνίας !
Αλήθεια, πόσοι... απο μας όμως, θυμούνται το Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη, ή... ευρύτερα, το τελεσθέν προμελετημμένο έγκλημα, ή.. έστω, την οικογένειά του Ήρωα Κώστα? Πόσοι..?
Είμαστε λοιπόν.., άξιοι της κατάντιας μας, ως κοινωνίας, λαού και Έθνους ? ... ή μήπως τελικά εγώ, χάνω λάδια...?