Συναισθήματα Μετέωρα

Έξω είχε αρχίσει να χαράζει η καινούρια ανοιξιάτικη μέρα και τα πουλιά, στα δέντρα της..ακόμη νυσταγμένης γειτονιάς, ξεκίνησαν μες τη δροσιά να κουρδίζουν όπως-όπως τις χορδές τους, για το καθιερωμένο πρωινό τραγουδιστό καλωσόρισμα της μέρας.

Ξημέρωνε.., Μεγάλο Σάββατο θα' τανε κι' ο λεπτός μελαχροινός άνδρας σκεφτικός, ίσως φορτισμένος συναισθηματικά κι' από το κλίμα της ημέρας, γύρεψε μολύβι και χαρτί για ν' αποτυπώσει σκέψεις και συναισθήματα!

Με μόνη συντροφιά μιά κούπα καυτό καφέ κι' ενα αναμμένο τσιγάρο, αρχίνησε να γράφει μερικές αράδες για' κείνη, όμως μάλλον βιαστικά και κακογραμμένα μην τύχη τάχα και τον εγκαταλείψει τελικά το κουράγιο και μετανοιώσει ξανά..!

Κατανοούσε πως τούτη την ώρα, εκείνη.. η μυριάκριβη γι' αυτόν, θα 'ταν ανέμελα και με περίσσεια χάρη κουλουριασμένη στη θερμή αγκαλιά του Μορφέα κι' ούτε που θα φαντάζονταν την αγωνία του, να εκφραστεί.., να επικοινωνήσει για λίγο, έστω κι' έτσι μαζί της.

Σίγουρα σκέφτηκε, πως ποτέ δε θα 'χε περάσει απ' το νου της το ότι άθελα της είχε καταλήξει γι' αυτόν να είναι "αυτή" η πρώτη κι' η τελευταία έγνοια του κάθε καινούργιας μέρας στη ζωή ..!

Την είχε αυθαίρετα εντάξει, εδώ και αρκετές εβδομάδες, σαν ένα πολύτιμο κομμάτι μες τη ζωή του κι' ας μήν έτυχε να την ανταμώσει ποτέ, κι' ας μη γνώριζε τη μορφή, τη ματιά ή τη φωνή της.

Τι σημασία να είχαν όλα τούτα άραγε, όταν ήδη είχε γευτεί τη θέρμη της της καρδιάς και
την ευγένεια της ψυχής της; Έτσι κι΄εκείνη θα μπορούσε να' χει, όποια μορφή ήθελε σαν αερικό, όμως το χαμόγελό της θα παρέμενε για πάντα, το ίδιο πλατύ, ζεστό, καλοσυνάτο και με φωτεινά χρώματα ζωγραφισμένο στην ψυχή της!

Σε κάποιο σημείο δίστασε για λίγο, μα με τη συνδρομή μιας βαθιάς ανάσας βρήκε τη σιγουριά και τόλμησε να της γράψει για την ανάγκη που ένοιωθε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στη ζωή, στο θεό μα και σε κείνη, που.. να έτσι.., απλά και μόνο.., επειδή εκείνη υπήρχε στη ζωή, που.. και μόνον ζούσε στην ίδια σταχτιά πόλη μ' εκείνον, που.. έστω και στιγμιαία κάποια στιγμή τον σκέφτηκε, που.., για ένα σωρό άλλους λόγους!

Πόσα θα ήθελε ακόμη να της πει ψιθυριστά, μα η ώρα πέρναγε γοργά κι' ο έμπιστος αγγελιοφόρος έπρεπε να προλάβει να ρίξει το γράμμα κάτω απ' την πόρτα της, πριν καν εκείνη ανοίξει τα όμορφα καστανά της μάτια!

Βιαστικά συμπλήρωσε ακόμη δύο-τρεις αράδες στο χαρτί, ευχόμενος της πλούτο αγάπης για πάντα στη ζωή και φιλώντας το γράμμα, τρυφερά το κράτησε σφιχτά για λίγο στην αγκαλιά του!