Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, φωτιές ανάψαν οι εχθροί..! Κι' εμείς, ως θλιβεροί θεατές περιοδεύοντος θιάσου του θεάτρου σκιών , φωνάζαμε "ζήτω και γεια"!
Το τραγουδούσε, για διαφορετικούς 'κείνη την εποχή λόγους, ο αείμνηστος λυράρης πριν από τριάντα .. τόσα χρόνια, ωσάν να ήθελε ευρύτερα να μας πονηρέψει και να ξυπνήσουμε κάποτε ως κοινωνία!
Υπήρξαν έκτοτε .. είναι αλήθεια κι άλλοι , λιγοστοί όμως, που μάταια πάσχισαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όμως εμείς, οι μονίμως κακομοίρηδες, μα και.. καλά βολεμένοι μέσα στις πολυθρόνες της γενικής μας απραξίας, θλιβεροί αστοί και, όπως πάντα, κοντόφθαλμοι "φαναρτζήδες" κολλημένοι στα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα μας, παραμείναμε αδιόρθωτοι!
Παρά τα αμέτρητα δεινά, οι ανεγκέφαλοι (μαζί κι' εγώ) κοιμόμαστε βαθιά με τα τσαρούχια κι' ίσως με.. τα σώβρακα μονίμως κατεβασμένα!
Πιθανότατα, να μας έχει μείνει κάποιο κουσούρι και δεν μας κακοφαίνεται, άλλο πια..!
Ντροπή μας..! Από αύριο τουλάχιστον.. ας μιλάμε λιγότερο κι' ας κρατάμε στο εξής το κεφάλι και το βλέμμα μας σκυφτό, ή καλύτερα.., μόνιμα κατεβασμένο απ' τη ντροπή.
Κι' αυτό, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, τέτοιοι Ραγιάδες που καταντήσαμε!
Υπήρξαν έκτοτε .. είναι αλήθεια κι άλλοι , λιγοστοί όμως, που μάταια πάσχισαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όμως εμείς, οι μονίμως κακομοίρηδες, μα και.. καλά βολεμένοι μέσα στις πολυθρόνες της γενικής μας απραξίας, θλιβεροί αστοί και, όπως πάντα, κοντόφθαλμοι "φαναρτζήδες" κολλημένοι στα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα μας, παραμείναμε αδιόρθωτοι!
Παρά τα αμέτρητα δεινά, οι ανεγκέφαλοι (μαζί κι' εγώ) κοιμόμαστε βαθιά με τα τσαρούχια κι' ίσως με.. τα σώβρακα μονίμως κατεβασμένα!
Πιθανότατα, να μας έχει μείνει κάποιο κουσούρι και δεν μας κακοφαίνεται, άλλο πια..!
Ντροπή μας..! Από αύριο τουλάχιστον.. ας μιλάμε λιγότερο κι' ας κρατάμε στο εξής το κεφάλι και το βλέμμα μας σκυφτό, ή καλύτερα.., μόνιμα κατεβασμένο απ' τη ντροπή.
Κι' αυτό, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, τέτοιοι Ραγιάδες που καταντήσαμε!
