23 Αυγ 2009

Διασυρμοί...


Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, φωτιές ανάψαν οι εχθροί..! Κι' εμείς, ως θλιβεροί θεατές περιοδεύοντος θιάσου του θεάτρου σκιών , φωνάζαμε "ζήτω και γεια"!
Το τραγουδούσε, για διαφορετικούς 'κείνη την εποχή λόγους, ο αείμνηστος λυράρης πριν από τριάντα .. τόσα χρόνια, ωσάν να ήθελε ευρύτερα να μας πονηρέψει και να ξυπνήσουμε κάποτε ως κοινωνία!
Υπήρξαν έκτοτε .. είναι αλήθεια κι άλλοι , λιγοστοί όμως, που μάταια πάσχισαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όμως εμείς, οι μονίμως κακομοίρηδες, μα και.. καλά βολεμένοι μέσα στις πολυθρόνες της γενικής μας απραξίας, θλιβεροί αστοί και, όπως πάντα, κοντόφθαλμοι "φαναρτζήδες" κολλημένοι στα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα μας, παραμείναμε αδιόρθωτοι!
Παρά τα αμέτρητα δεινά, οι ανεγκέφαλοι (μαζί κι' εγώ) κοιμόμαστε βαθιά με τα τσαρούχια κι' ίσως με.. τα σώβρακα μονίμως κατεβασμένα!
Πιθανότατα, να μας έχει μείνει κάποιο κουσούρι και δεν μας κακοφαίνεται, άλλο πια..!
Ντροπή μας..! Από αύριο τουλάχιστον.. ας μιλάμε λιγότερο κι' ας κρατάμε στο εξής το κεφάλι και το βλέμμα μας σκυφτό, ή καλύτερα.., μόνιμα κατεβασμένο απ' τη ντροπή.
Κι' αυτό, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, τέτοιοι Ραγιάδες που καταντήσαμε!

18 Ιουλ 2009

Μερικός.. απολογισμός

Δεν περίμενα ποτέ περισσότερα, απ' ότι κάθε φορά μου έδινε από μόνη της η ζωή κι' έτσι, τούτη την ώρα του μερικού απολογισμού, δικαιούμαι να νοιώθω πλήρης, ισορροπημένος κι' ευτυχής!
Φαίνεται πως,
η ζωή θέλησε να είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρη, σε μένα.
Σαν το καλοσκέφτομαι τώρα, όντως ήτανε γενναιόδωρη αφού ποτέ δεν υπήρξε άδεια, άχρωμη ή ανούσια. Μου έδωσε απ' όλα να γευτώ.., απ' τις μικρές χαρές ως τη μεγάλη θλίψη, την αγάπη ως την απόρριψη, την ελπίδα ως την απόγνωση, την ευτυχία ως και τον πόνο της οριστικής απώλειας!
Οφείλω λοιπόν, να είμαι ευγνώμων, αν και ελπίζω πως... θα' χει ακόμη αρκετά, να μου δείξει στο μέλλον.
Μα για μένα ίσως να μην έχει και νόημα πια.., ίσως να μη με κόφτει άλλο. Μονάχα πλέον εύχομαι κι΄ελπίζω, να είναι πιότερο γενναιόδωρη, σ' αυτούς που
αγαπώ και νοιάζομαι!
Μακάρι ... κι' αν γίνεται, ακόμη περισσότερο!

4 Μαΐ 2009

Παρακμή μιας κοινωνίας, που δε θέλει να θυμάται θυσίες


Καλό Μήνα και καλή μας εβδομάδα, ωρέ.. (συν) Έλληνες! Όλα καλά φαντάζομαι.., μετά το τριήμερο και το... πιάσιμο του Μαϊ..! Αν λάβουμε υπόψη και.. την ολόφρεσκη Εθνική μας επιτυχία (ακόμη μία.. ανάμεσα σ' αμέτρητες, τα τελευταία χρόνια), λίγο απέχουμε φοβάμαι, απ' το... πλατύσκαλο της απόλυτης Ευτυχίας. Αν "δε", δε μας απασχολούσε και τ' αποτέλεσμα, της αποψινής ψηφοφορίας στη Βουλή (τι διάλοοο..., ενεργοί πολίτες είμαστε), τότε.. δεν θα υπήρχαν λέξεις, για να περιγαφεί η... ευδαιμωνία μας, ως σύγχρονης Ευρωπαϊκής κοινωνίας !
Αλήθεια, πόσοι... απο μας όμως, θυμούνται το Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη, ή... ευρύτερα, το τελεσθέν προμελετημμένο έγκλημα, ή.. έστω, την οικογένειά του Ήρωα Κώστα? Πόσοι..?
Είμαστε λοιπόν.., άξιοι της κατάντιας μας, ως κοινωνίας, λαού και Έθνους ? ... ή μήπως τελικά εγώ, χάνω λάδια...?

14 Φεβ 2009

Valentine's Day Message...


Feb 14, 2009 21:00

Θυμάσαι τουλάχιστον.., το χρώμα των ματιών μου? Εγώ θυμάμαι κι' αυτό κι' άλλα πολλά, όπως τον ήχο της φωνής σου, το άγγιγμα των χειλιών σου στα δικά μου, την τελευταία φορά που ανταμώσαμε!
"Χρόνια πολλά"... κι' αν πέρασαν, το ομολογώ και πάλι πως, ...πολύ σ' αγάπησα κι' έστω μονόπλευρα, ακόμη σ' αγαπώ! Happy Valentine!
Feb 14, 2009 21:41

Γιατί μου το κάνεις αυτό, ρε γαμώτο? Άσε με να ξεχάσω..! Τόσα χρόνια, δεν έχει περάσει μέρα.., ώρα..., που να μη σε σκεφτώ ...την τύχη μου μέσα!

Feb 14, 2009 21: 42

Σιωπή...!

Feb 14, 2009 22:54

Πού είσαι τώρα.., έχεις πάει για... (μ)πρίζες;

Feb 14, 2009 22:55

Σιωπή...!

Feb 14, 2009 23:36

Παρά τα καυστικά μου σχόλια, να ξέρεις ότι, σε καταλαβαίνω.., σ' αγαπώ τώρα και.. για πάντα! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ...

Feb 14, 2009 23:45

Κι' έπειτα... ατέλειωτη σιωπή ξανά!
Ίσως του χρόνου, σκέφτηκε.., την ίδια μέρα, ... ίσως!

---------------------------------

Ανοιχτές επιστολές, σε ένα φίλο!


-"Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή" (αυθαίρετα δανεισμένο, αλλά μου πάει.. γάντι!)
Καλό μου Καρπούζι, όντας ταλαιπωρημένος απ' τις αδιάλειπτες κι' αμφιβόλου αποτελέσματος αναζητήσεις μου, ...μια στάση έκανα στο φιλόξενο περιβόλι σου, να ξαποστάσω λίγο! Μη νοιάζεσαι, μια ανάσα θα πάρω και θα.. πετάξω σε λίγο ξανά, μονάχα να.., παρακαλώ πολύ να δώσεις χαιρετίσματα στα άλλα φρούτα, που δεν προλαβαίνω τώρα ν' ανταμώσω και.. θύμισε τους πως η άνοιξη είναι κοντά.., Έρχεται! Φιλιά πολλά σε όλα.
13 Φεβρουάριος 2009 11:05 πμ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο χρόνος λένε πως είναι βάλσαμο, για τις λαβωμένες λευκές περιστέρες του Έρωτα και της Αγάπης (Doves) και παράλληλα θανατηφόρο δηλητήριο, για τους προδότες.., τους λιποτάκτες.. του χτες, που ασέλγησαν με πρόθεση στις "άμαθες καρδιές των αυθεντικών υπάρξεων αυτού κόσμου! Όπως κι' η ίδια η ζωή.., που περίτεχνα κι' αμείλικτα θα 'ρθει κάποια στιγμή να κατατροπώσει σιγά-σιγά, τα "ακατάστατα μέσα τους", ωσάν η αγριεμένη θάλασσα τους βράχους, ίσως για να δικαιώσει κι' αυτούς που πιστεύουν, πως όλα έχουν το τίμημά τους σε τούτη την πλάση!

Υ.Γ. Δανείστηκα ιδέες απ' την ανάρτηση σου! φιλικές αγκαλίτσες!
17 Φεβρουάριος 2009 1:24 μμ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
-Η άνοιξη είναι κοντά.., έρχεται και τότε οι ψυχές ανοίγουν, φτεροκοπούν κι' απλώνουν και..χαίρονται και..παίζουν, με τ' αμέτρητα χρώματα και μαγεύονται από τα ατέλειωτα βουητά και.. ξεχνούν και τότε...γίνονται ευάλωτες και πάλι, στα βέλη του φτερωτού θεού, έτοιμες ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν.., καλό μου Καρπούζι! Τα παραπάνω και τα προηγούμενα, ισχύουν και (προπάντων) για σένα. Μην αφήνεσαι ξεχασμένο σε λεπτομέρειες, χωρίς ιδιαίτερο ειδικό βάρος και σε σταθμούς ανεφοδιασμού, του.. παρελθόντος. Τρέξε κι' άνοιξε παράθυρα και πόρτες, να μπουν φρέσκα αρώματα.., τρέξε να (υπο)δεχτείς την άνοιξη στη ζωή σου! Με πολύ αδελφική αγάπη, ο πάντα.. ιδιόμορφος μα πάντα αληθινός σου φίλος "meteoros_k".

Y.Γ. Χρόνια ευτυχισμένα, για τη σημερινή ημέρα.
14 Φεβρουάριος 2009 11:38 πμ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ανεξήγητα ξαφνικά, το πλάνο μου άλλαξε πλήρως κι' αμήχανα νοιώθοντας.. έριξα ασυναίσθητα, ένα παλτό στην πλάτη και βημάτισα για ώρα.., με το κεφάλι σκυφτό! Δεν είχα "ειδοποιηθεί" ή έστω.., δεν είχα προσέξει (μέχρι πριν λίγο)το "post", που ανέβασες για ν' απαντήσω κι' έστω νοερά, να μείνω δίπλα σου! Καταλαβαίνω.., σ' απογοήτευσα πάλι, όπως.. τότε παλιά που δραπέτευσα με τη μηχανή.
...τα βήματα μ' οδήγησαν, σ' ένα παγκάκι της.., "τσιμεντένιας" απρόσωπης και μελαγχολικά παγερής, στα μάτια μου πλατείας, όπου για ώρες.., βάλθηκα να βρω μάταια εξηγήσεις.., να βγάλω νοήματα για τα ανάκατα συναισθήματα μέσα μου. Κι επέστρεψα.., για ν' αντιληφθώ τα αίτια και να σου απαντήσω "πως ναι.., τα κλείνουν", αν ήταν αυτό το ζητούμενο.
Μα το πιο σημαντικό, που θα 'θελα να σου πω, είναι μια παλιά μικρή ιστορία.
Πριν από δέκα περίπου χρόνια, ένας σεβάσμιος διανοούμενος παλιός μου φίλος, μου ανέλυσε με επαρκή τεκμηρίωση πως, πίσω από κάθε δραματικά κρίσιμη καμπή(σταθμό), στη ροή της Ιστορίας της ανθρωπότητας, πάντοτε υπήρξε η αποφασιστική παρουσία-παρέμβαση, κάποιου ευγενικού και με περίσσειες ευαισθησίες, αυθεντικού προσώπου, όπως αυτά στα οποία αναφέρθηκα στο προηγούμενο "post"!
Κι' είχε πράγματι απόλυτα δίκιο. Είναι λοιπόν "φρόνιμο" να θυμόμαστε αγαπητό μου Καρπούζι, ότι... όλοι μας πληρώνουμε κάποιο τίμημα, γι' αυτό που είμαστε ή γι' αυτά που πράττουμε! Και σε βεβαιώνω.., εσύ δεν έχεις λόγους να κρύβεσαι, σαν κάποιους άθλια ασήμαντους.., απ' εναντίας, έχεις λόγους να νιώθεις περήφανα μοναδική!
Με φιλική πάντα αγάπη, "meteoricimmigra"

Y.Γ. Θα παραμείνω εδώ γύρω, απόψε!
18 Φεβρουάριος 2009 1:46 πμ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Πλανεμένο μοναχικό χελιδονάκι.., δεν σκιάζομαι πια απ' τη βροχή..! Με τρόπο αλληγορικό, θέλησα να σου θυμίσω πως.. δεν είσαι το μόνο μουσκεμένο φτερωτό πλάσμα τ' ουρανού, αποκαμωμένο απ' τις οργισμένες ριπές τ' ανέμου κι' απο τις επίμονες αστραπές της καταιγίδας..., προσωρινά καθηλωμένο στην αφιλόξενη και παγερή τούτη ξέρα! Ούτε κι' απροστάτευτα μόνο του σ' αυτή τη σκυθρωπή ερημιά, μιας κι' ο φτερωτός σου άγγελος, διακριτικά καραδοκεί για να επέμβει.. σαν κάτι χρειαστεί!
Ο Πήγασος.., που εξακολουθεί να πιστεύει σε σένα κι' είναι σίγουρος, πως ποτέ δε θα κιοτέψεις! Το νοιώθει πως σύντομα, σαν στεγνώσεις τις φτερούγες σου καλά και συμμαζέψεις όλες τις δυνάμεις σου, θα φτερουγίσεις ξανά πολύ ψηλά..στα πάντα ξάστερα ουράνια, για ν' ανταμώσεις την άνοιξη, που κι' αυτή...σκαρφαλωμένη ψηλά στο φάρο τ' ουρανού, καρτερικά προσμένει να φανείς.., να (ξε)προβάλεις απ' την άκρη του ορίζοντα, για να μείνεις για πάντα κοντά της..!"
22 Φεβρουάριος 2009 11:17 μμ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

13 Φεβ 2009

Αναλαμπές..!

Ουρανοκατέβατος και ως εκ τούτου ετεροχρονισμένος.., μα βρήκα από σπόντα την... πόρτα του "Radio Marconi" ξεχασμένη (?) μισάνοιχτη κι' είπα να μπω..! Να έτσι.., σαν τη μύγα, που με περίσσια βουλιμία (επι) κάθεται στο πιάτο για να γευτεί τις σερβιρισμένες λιχουδιές και κυρίως, για ν' αφήσει την τελίτσα... της (τη σφραγίδα της εννοούσα)! Ίσως πάλι, να τράβηξε την προσοχή μου η ασπρόμαυρη φιγούρα του κυρ-Μιχάλη, μια και...σα Μπάρμπας (?) κι' εγώ, αναζητώ τελευταία στέκια με παρέες συνομήλικων μου... κι' εδώ ομολογώ κατατοπίστηκα πλήρως, μια κι' έμαθα που (περίπου) συχνάζει τα τελευταία δέκα(10) χρόνια, αυτός κι' η αυθεντική, δικιά του παρέα! Η αλήθεια όμως είναι... και τούτο είναι ενδεχομένως αυτό που είχε τη μεγαλύτερη πλάκα, ...ότι σερφάριζα αναζητώντας "Εκκολαπτικές μηχανές" για κάποιο χόμπι (μου) και ξαφνικά βρέθηκα (πάλι), στο γνώριμο περιβάλλον του "Blogger", που όμως, από καιρό, είχα εγκαταλείψει ως ανεπίδεκτος εξοικείωσης, μάθησης και κυρίως υπομονής! (Τώρα στα γεράματα... μάθε γέρο γράμματα!) Βρήκα λοιπόν, αρκετά ενδιαφέρουσα την επικοινωνία της παρέας τους και, ομολογώ ιδιαίτερα αξιόλογες τις λίγες αναρτήσεις, απ' αυτές που πρόλαβα να μελετήσω. Τούτο ενδεχομένως... να με οδηγήσει τελικά, στο ν' αναθεωρήσω κάποιες, απ' τις αδέσποτες ... απόψεις μου, σχετικά με τη χρησιμότητα της ταπεινής (ενεργής) μου παρουσίας στο "Blogger.com", αν και πιστεύω πως... ο προβληματισμός μου θα αφήσει τους περισσότερους, παγερά αδιάφορους...! Κλείνοντας... θέλησα να υπογραμμίσω, πως συμμερίστηκα τις σκέψεις, τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες της ομάδας τους, δίχως να παραλείψω να (συν)-ευχηθώ τα παρόμοια, έστω και (ως συνήθως) πολύ καθυστερημένα, σύμφωνα με το ύφος/πνεύμα και την ευαισθησία όλων τους. Με ανυπόκριτη εκτίμηση, αποχαιρέτησα τον οικοδεσπότη και την όμορφη παρέα του, με την αίσθηση πως, σύντομα θα ξαναγύρναγα κοντά τους για τους γνωρίσω καλύτερα!
Ο, πάντοτε "meteoros_k" μετανάστης στον Πλανήτη Γη.
(12 Φεβρουάριος 2009 2:48 μμ)
P.S. Εύχομαι κι' ελπίζω, να συγχωρήσει ο "Radio Marconi την αυθαιρεσία μου να δανειστώ την φωτογραφία του κυρ-Μιχάλη (του) απ' το δικό του ενδιαφέρων Post!