Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, φωτιές ανάψαν οι εχθροί..! Κι' εμείς, ως θλιβεροί θεατές περιοδεύοντος θιάσου του θεάτρου σκιών , φωνάζαμε "ζήτω και γεια"!
Το τραγουδούσε, για διαφορετικούς 'κείνη την εποχή λόγους, ο αείμνηστος λυράρης πριν από τριάντα .. τόσα χρόνια, ωσάν να ήθελε ευρύτερα να μας πονηρέψει και να ξυπνήσουμε κάποτε ως κοινωνία!
Υπήρξαν έκτοτε .. είναι αλήθεια κι άλλοι , λιγοστοί όμως, που μάταια πάσχισαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όμως εμείς, οι μονίμως κακομοίρηδες, μα και.. καλά βολεμένοι μέσα στις πολυθρόνες της γενικής μας απραξίας, θλιβεροί αστοί και, όπως πάντα, κοντόφθαλμοι "φαναρτζήδες" κολλημένοι στα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα μας, παραμείναμε αδιόρθωτοι!
Παρά τα αμέτρητα δεινά, οι ανεγκέφαλοι (μαζί κι' εγώ) κοιμόμαστε βαθιά με τα τσαρούχια κι' ίσως με.. τα σώβρακα μονίμως κατεβασμένα!
Πιθανότατα, να μας έχει μείνει κάποιο κουσούρι και δεν μας κακοφαίνεται, άλλο πια..!
Ντροπή μας..! Από αύριο τουλάχιστον.. ας μιλάμε λιγότερο κι' ας κρατάμε στο εξής το κεφάλι και το βλέμμα μας σκυφτό, ή καλύτερα.., μόνιμα κατεβασμένο απ' τη ντροπή.
Κι' αυτό, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, τέτοιοι Ραγιάδες που καταντήσαμε!
Υπήρξαν έκτοτε .. είναι αλήθεια κι άλλοι , λιγοστοί όμως, που μάταια πάσχισαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όμως εμείς, οι μονίμως κακομοίρηδες, μα και.. καλά βολεμένοι μέσα στις πολυθρόνες της γενικής μας απραξίας, θλιβεροί αστοί και, όπως πάντα, κοντόφθαλμοι "φαναρτζήδες" κολλημένοι στα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα μας, παραμείναμε αδιόρθωτοι!
Παρά τα αμέτρητα δεινά, οι ανεγκέφαλοι (μαζί κι' εγώ) κοιμόμαστε βαθιά με τα τσαρούχια κι' ίσως με.. τα σώβρακα μονίμως κατεβασμένα!
Πιθανότατα, να μας έχει μείνει κάποιο κουσούρι και δεν μας κακοφαίνεται, άλλο πια..!
Ντροπή μας..! Από αύριο τουλάχιστον.. ας μιλάμε λιγότερο κι' ας κρατάμε στο εξής το κεφάλι και το βλέμμα μας σκυφτό, ή καλύτερα.., μόνιμα κατεβασμένο απ' τη ντροπή.
Κι' αυτό, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, τέτοιοι Ραγιάδες που καταντήσαμε!
2 σχόλια:
Και ύστερα.., όπως πάντα, η μιζέρια κι' η φαγωμάρα..! Αν, τουλάχιστον, αφήναμε τη ματιά μας να κοιτάξει λιγάκι παραπέρα, θα βλέπαμε όλους εκείνους, που... γελάνε μαζί μας και τρίβουν ευχαριστημένοι, τα χέρια τους! Και τότε ίσως, να καταλαβαίναμε κάτι..
Y.Γ... και για τους λιγοστούς υποψιασμένους, απαντώ..!
Ναι, νοιώθω πολύ μαλάκας, για λογαριασμό κάποιων.. Επώνυμων, αλλά και για τον εαυτό μου, που επιμένει... Ελληνικά!
"Περνούσα απ' την περιοχή και, μπερδεμένος απ' τις χρονοβόρες κι άστοχες αναζητήσεις μου, αντάμωσα τυχαία την Αυλόπορτα σου! Δίχως να το σκεφτώ πολύ, μπήκα στην αυλή να ξεδιψάσω και ξαποστάσω για λίγο, μα, απ' αθώα περιέργεια παραδέχομαι, έριξα και μια κλεφτή ματιά στο παράθυρό σου! Βρήκα ενδιαφέρουσα την παρουσία σου εδώ κι' έτσι σου γράφω δυο γραμμές, για να σε ενθαρρύνω για την εργασία, το κέφι και το χρόνο, που διαθέτεις εδώ.
Παράγοντες που εκτιμώ ιδιαίτερα, αφού.. εγώ δεν τα είχα ποτέ κι έτσι τα παράτησα πολύ σύντομα.
Ευχαριστώ, για τη φιλοξενία, καλησπέρα."
http://evafi.blogspot.com/2009/11/blog-post_19.html
Κατ΄αρχήν ζητώ συγνώμη για την αργοπορία της απάντησής μου....
Εν συνεχεία θα ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά και με όλη μου την ψυχή για τα καλά σου λόγια.
Ξέρεις δεν έχω συνηθίσει ν΄ακούω τέτοια!.....
Έκανα αντιγραφή το μήνυμά σου, έβαλα και τον ακριβή προσδιορισμό για να μη ψάχνεις...
Κατάλαβα τι θέλεις να πεις (έτσι πιστεύω τουλάχιστον) και ωφείλω να ομολογήσω ότι έχεις δίκιο....όμως θέλει πολύ διάλογο....
Θα σου πω λοιπόν ότι κακώς που σταμάτησες γιατί γράφεις υπέροχα...ενώ εγώ δεν σκοτίζομαι και πολύ διότι όση φαιά ουσία και να χαλάσω δεν νομίζω ότι θα φτιάξει κάτι.... :-)
Όσο για το κέφι που αναφέρεις δεν υπάρχει και τόσο...
Τέλος και πάλι θέλω να σε ευχαριστήσω από καρδιάς και θα ευχηθώ να γράψεις και πάλι γιατί έχεις μία μπλογκοφίλη.
Να είσαι καλά πεφταστέρι!
Υ.Γ. Ελπίζω να δεις το σχόλιό μου.
Δημοσίευση σχολίου