Ξεθωριασμένες αναμνήσεις αγκαλιά με κάποια μετέωρα συναισθήματα.

Το νοιώθω,.. έχουμε κι οι δυο αλλάξει κι όχι απαραίτητα, γιατί γίναμε ίσως λιγάκι σοφότεροι, ή, ενδεχομένως, κάπως πιο ευαίσθητοι κι ευάλωτοι. Προφανώς κι' οι δυο, πορευόμαστε στο μονοπάτι της ζωής, με περισσότερο φορτίο στην πλάτη, απ' ότι παλαιότερα. Η διαφορά μας είναι, πως για μένα ο χρόνος  πέρασε και συνεχίζει να περνά με βιασύνη, ενώ για σένα, ίσως δεν άρχισε καν..να μετρά. Θεωρώ πως ακόμη βρίσκεσαι  στη γραμμή εκκίνησης, αναμένοντας το.. σινιάλο για να ξεχυθείς μπροστά και να κερδίσεις. Και φρόντισε καλή μου..! Δικαίωσε τις προσδοκίες μου, που για σένα έχουν ήδη.. σκαρφαλώσει πολύ ψηλά. Τότε, ίσως τότε.. ξαναβρούμε την ευκαιρία, να δοκιμάσουμε καινούργιες φιγούρες, στην πίστα των αιθέρων. Σ' έχω στο νου και στην καρδιά...! (Κλεάνθης)