Ανοιξιάτικες αναλαμπές!

Η.. φύση είχε ξυπνήσει νωρίς και έδειχνε υπέροχα γενναιόδωρη, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό. Τα.. γεράνια, στη βεράντα της γερασμένης μονοκατοικίας, με θέρμη χαμογελούσαν , σιγοντάροντας με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, το χαρούμενο.. τιτίβισμα των πουλιών στα κλαδιά των δέντρων. Παραδίπλα, ένα .. ασήμαντο (φαινομενικά) μπουλούκι από μέλισσες, είχε στίσει το δικό του αέναο χορό.. πασχίζοντας φιλότιμα, για το .. μεροκάματο και πηδώντας από λουλούδι.. σε λουλούδι, ρούφαγε αχόρταγα..ζωή. Η ηλιόλουστη μέρα, φορούσε τη γιορτινή της φορεσιά κι' εκείνος, με γκρίζα.. πια μαλλιά, στο κεφάλι,  βημάτιζε αργά και γαλήνια, επάνω στα στενά παρτέρια του κήπου..! Κάθε τόσο, ξαφνιαζόταν ευχάριστα,  ανακαλύπτοντας καινούρια.. υπέροχα χρώματα, παντρεμένα αρμονικά.. με θεϊκά αρώματα της φύσης και.. δίχως άλλο, ένοιωθε πλήρης κι' ευτυχής, για ότι του είχε δώσει η ζωή. Μια.., μια ίσως μονάχα πινελιά, να απέμενε, για να διώξει το.. λιγοστό γκρίζο και να δώσει το δικό της.. χρωματικό τόνο, στον ..πλουμιστό, για τούτο τουλάχιστον το ανοιξιάτικο πρωινό, "καμβά της ψυχής" του. Η.. πινελιά, της φυσικής παρουσίας εκείνης, που ανεξίτηλα είχε σημαδέψει γλυκά, τη μοναχική του.. ως τώρα στράτα..! Νοερά.. έφερε και πάλι στο μυαλό, την εικόνα της γλυκιάς κι' αγαπημένης μορφής, και .. σιγοψιθύρισε..! Καλημέρα μικρή..νεράιδα, του δάσους !

Ξεθωριασμένες αναμνήσεις αγκαλιά με κάποια μετέωρα συναισθήματα.

Το νοιώθω,.. έχουμε κι οι δυο αλλάξει κι όχι απαραίτητα, γιατί γίναμε ίσως λιγάκι σοφότεροι, ή, ενδεχομένως, κάπως πιο ευαίσθητοι κι ευάλωτοι. Προφανώς κι' οι δυο, πορευόμαστε στο μονοπάτι της ζωής, με περισσότερο φορτίο στην πλάτη, απ' ότι παλαιότερα. Η διαφορά μας είναι, πως για μένα ο χρόνος  πέρασε και συνεχίζει να περνά με βιασύνη, ενώ για σένα, ίσως δεν άρχισε καν..να μετρά. Θεωρώ πως ακόμη βρίσκεσαι  στη γραμμή εκκίνησης, αναμένοντας το.. σινιάλο για να ξεχυθείς μπροστά και να κερδίσεις. Και φρόντισε καλή μου..! Δικαίωσε τις προσδοκίες μου, που για σένα έχουν ήδη.. σκαρφαλώσει πολύ ψηλά. Τότε, ίσως τότε.. ξαναβρούμε την ευκαιρία, να δοκιμάσουμε καινούργιες φιγούρες, στην πίστα των αιθέρων. Σ' έχω στο νου και στην καρδιά...! (Κλεάνθης)

δεν υπάρχεις πιά..

.. ξυλιασμένος και χαμένος μες στο σκοτάδι της χειμωνιάτικης νύχτας, αγκομαχώντας βηματίζει.. δίχως συγκεκριμένη πορεία και τόπο προορισμού, με μόνο του σύντροφο ένα μισοσβησμένο τσιγάρο στο στόμα. Φαρμάκι του.. και συνάμα, μονάκριβος συνοδοιπόρος του στη ζωή, το τελευταίο διάστημα, σε μια απεγνωσμένη κι' επίπονη προσπάθεια, να συνεχίσει να πορεύεται ακολουθώντας δυσδιάκριτα χνάρια, πάνω στα κακοτράχαλα μονοπάτια του Γολγοθά, που του έλαχε. Πάει καιρός τώρα, που η καρδιά.. νοιώθει άδεια και στεγνή, από κάθε κατακάθι συναισθήματος, ενώ.., δυσκολεύεται να ξεχωρίσει στο μυαλό του, .. αν δε θέλει να θυμάται, ή.. δε θέλει να ξεχνά!

 

Μετέωρα συναισθήματα

.. η υγρή του ματιά, γαντζωμένη απεγνωσμένα απ' τη λυγερή της σκούρα φιγούρα που  ξεμάκραινε, την ακολούθησε νοερά  μέχρι το τελείωμα του βρεγμένου πλακόστρωτου, εκεί.. μέχρι το μικρομάγαζο της κυρα Γιώτας, που η νεαρή γυναίκα συνήθιζε  να κοντοστέκεσαι για μια καλησπέρα κι' έπειτα να στρίβει και να χάνεται μες το σκοτάδι της νύχτας. Μιά βαθειά ρουφηξιά καπνού, απ' το τσιγάρο που σιγόκαιγε ήδη τα κιτρινισμένα του δάχτυλα, πλημμύρισε μες τα σωθικά του κι' ένας μακρύς αναστεναγμός ανακούφισης, ξεχείλισε απ' τα στήθη του. Την είχε ανταμώσει, την είχε δει πάλι κι΄ απόψε και ένοιωσε, πως εξακολουθούσε να λατρεύει, τούτη τη μελαχρινή νεράιδα, όπως παλιά!

Προσμονές

..έξω αέρας..βροχή..αστραπές..παγωνιά κι' εγώ μονάχος, μουσκεμένος και ζαρωμένος , σε μια υπήνεμη.. μα σκοτεινή γωνιά του σοκακιού, περιμένω να έρθει η ώρα να σχολάσεις και να φανείς για λίγο στο πλακόστρωτο, όπως πάντα χαμογελαστή κι' αέρινα βιαστική!

Oπτικές περιπλανήσεις

Είναι εκπληκτικό, όταν παρατηρώ με λίγη περισσότερη προσοχή, τα πλάσματα και τις.. ασήμαντες (ίσως) δημιουργίες που υπάρχουν γύρω μου και διαπιστώνω το πλεόνασμα αρμονίας, σοφίας, αγάπης και ομορφιάς, που διέθεσε ο Δημιουργός.

Πες ένα γειά..!

.. μια κι ανταμώσαμε απόψε, πες ένα γεια και.. κάνε ένα βαρύ τσιγάρο μαζί μου. Έτσι.., για να πούμε δυο λέξεις και θυμηθούμε τα παλιά, δίχως ν' αναφερθούμε σε νούμερα χρεοκοπίας, φόρους ή χαράτσια, εθνικές μειοδοσίες τέως φιλόδοξων σωτήρων και σωτήρια μνημόνια. Αύριο, ποιος ξέρει τι ξημερώνει κι' αν ποτέ, καταφέρουμε να τα πούμε ξανά!